Մի փնտրեք նրա անունը բազմաթիվ ալբոմների շապիկներին և նրա լուսանկարները՝ պատկերազարդ ամսագրերի առաջին էջերին։ Գրեմմի մրցանակաբաշխության ժամանակ նա բեմ չի բարձրանում։ Բայց նրան լավ են ճանաչում պրոֆեսիոնալ երաժիշտները, համաշխարհային շոու-բիզնեսի առաջին մեծության աստղերը, նրա ստեղծագործություններով հիանում են հազարավոր երաժշտասերներ, նրա միշտ կատաղի վիրտուոզ սոլոներն են շեփորի վրա, որ դուք բազմիցս լսել եք, իհարկե, եթե. դուք գոնե մի քիչ ժամանակակից երաժշտության սիրահար եք:
Նրա ազգանունը պարզ է՝ Դանիլյան։ Անունը Բարրի է։ Նա ջազ, ֆանկ, ռիթմ և բլյուզ ժանրերի երաժշտության կատարող է։ Ապրում է Ամերիկայում, ոչ, նա մեկ այլ դաշնակահար Արմեն Դոնելյանի եղբայրը չէ, որը հայտնի է Ամերիկայում, աշխարհում և, իհարկե, Երևանում։ Չնայած երկուսն էլ Նյու Ջերսիից են, երկուսն էլ ջազ են նվագում և լավ ճանաչում են միմյանց: Ավելին, հենց Արմեն Դոնելյանի հետ էր, որ Բարի Դանիլյանը գրեթե առաջին անգամ հայտնի երաժիշտների՝ Դիկ Օութսի, Բիլ Ստյուարտի և այլոց հետ ձայնագրեց զուտ ջազային ալբոմ։ Մնացած դեպքերում, Բարրի Դանիլյանն իր պատմությունն ունի.
Բարրիի նախնիներն ապրել են Բեյրութում։ Հետո տատիկը ու պապիկը տեղափոխվեցին ԱՄՆ: Նրանք մահացան նույն տարում, մեկը մյուսի հետևից, երբ Բարրին ինը տարեկան էր։ Ուստի նա գործնականում զուրկ էր «հայկական ազդեցությունից»։ Չնայած նա ինչ-որ բան գիտի Հայաստանի ու հայկական կենցաղի մասին։ Առաջին հերթին, իհարկե, որոշ ճաշատեսակներ գումարած երաժշտություն: Դա, թերեւս, նրա ողջ կապն է նախնիների հայրենիքի հետ։ Ինչպես Բարրին ինքն է ասել «Իմ ծնողները առնմանեցված ներգաղթյալներից են։ Ավելին, ինձ հիմա թվում է, որ երկուսն էլ փորձել են 100%-ով ամերիկացի լինել։ Նրանք փորձում էին ապացուցել իրենց, որ խզվել են հին կյանքից և սկսել հաջողակ նորը։ Ի դեպ, չնայած նրան, որ մայրս իտալացի է, նա, ըստ երևույթին, ապրել է նույն դժվարությունները և նույն ցանկությունները»։ Սա կարծես ընդհանուր է բոլոր ներգաղթյալների համար: Արդյունքում Բարրին չի խոսում ոչ հայերեն, ոչ իտալերեն։ Ընդամենը մի երկու բառ.
Չնայած ծնողների ոչ այնքան հաջող ֆինանսական գործերին, տղան արժանապատիվ կրթություն ստացավ։ Ավարտել է միջնակարգ դպրոցը, այնուհետև հեղինակավոր Berklee College of Music, իսկ հետո՝ William Paterson College։ Ավելին, տղան ցանկանում էր գնալ Նյու Յորք՝ ջազ նվագելու, բայց նրա ծնողները պնդում էին, որ ավարտի ուսումը, և այժմ Բարրին շատ շնորհակալ է նրանց դրա համար։ Նրա բախտը բերել է ևս մեկ բանում՝ հայտնի երաժիշտ Ռուֆուս Ռիդը գործնական պարապմունքներ է անցկացրել։ քոլեջում, և իր դասերի շնորհիվ Բարին հաստատվեց որպես ջազ կատարող:
Իր առաջին «մարտական» ջազային «մկրտությունը» Բարին ստացել է քոլեջի բիգ-բենդի կազմում ելույթ ունենալիս։ Նրանք նվագում էին Էլինգթոն, Բեյսի, Գերշվին: Դա լավ պրակտիկա էր. ջազային ստանդարտներ նվագելով շատ բան ես սովորում: Բացի այդ, Բարրին ամբողջ ազատ ժամանակն անցկացնում էր ջազ ակումբներում և բարերում՝ ծանոթանալով մանկության կուռքերի հետ, որոնց նախկինում ճանաչում էր միայն ձայնագրություններից։
Բարի Դանիլյանի ստեղծագործության երկրպագուները գիտեն, որ նրա կատարած և ստեղծած երաժշտությունն այսօր ռիթմ և բլյուզ է, ֆանկ և լատինո: Նա նվագակցում էր Ռիկի Մարտինին, Մարկ Անտոնիոյին, Էմանուելին։ Նա հատկապես հպարտ է իր համագործակցությամբ Տիտո Պուենտեի և Դիզզի Գիլեսպիի, Էդի Պալմիերի և Ալ Ջարոուի, Լենի Կրավիցի և Բիլի Ջոելի, Փոլ Սայմոնի և թագուհի Լատիֆայի, Բոն Ջովիի և Նատալի Քոուլի, Սելին Դիոնի և այլոց հետ։ Եվ, հարկե նշել նաև երկար աշխատանքային ցիկլերը, ժամանակակից երաժշտության այնպիսի հսկաների հետ, ինչպիսիք են Spyro Gyra, Blood, Sweat & Tears և Tower of Power: Բարրին առավել հայտնի է վերջին խմբի հետ իր համագործակցությամբ, որն արժանիորեն համարվում է ֆանկ երաժշտության լեգենդ: Նա նաև երաժշտություն է գրել մեծ թվով ֆիլմերի և հեռուստատեսային ֆիլմերի համար։ Հեղինակավոր երաժշտական մրցանակների դափնեկիր է՝ Oasis Smooth Award, Outstanding Jazz Soloist Award և այլն։ Վերջապես, Բարրին բազմաթիվ բարեգործական միջոցառումների մասնակից է։
Հարկ է նշել, որ Բարրին, լինելով ջազ երաժիշտ, հաճախ է աշխատում ֆանկ երաժշտության հետ։ Ինքն էլ այս փաստը բացատրում է նրանով, որ վերը նշված երկու ժանրերի սիրահար է։ Նա ավելի հաճախ ջազ էր նվագում` Իլինոյս Ժակեի նվագախմբի հետ, հետագայում Պակիտո դե Ռիվեյրոյի, Բրենֆորդ Մարսալիսի հետ: Սակայն դպրոցը ավարտելուց հետո Բարրին ստիպված էր մտածել իր հանապազօրյա հացի մասին, իսկ ֆանկ ու փոփ բեմահարթակները գումար վաստակելու ավելի շատ հնարավորություններ են տալիս։ Սակայն երաժիշտը չի անտեսում նաև իմպրովիզացիան։ Գլխավորն այն է, որ անկախ նրանից, թե ինչպիսի երաժշտություն է նա կատարում, գլխավոր դերը, անփոփոխ, խաղում է կատարման որակը, ամեն ինչ հարյուր տոկոսով տալու ցանկությունը։ Իսկ ընդհանրապես, ինքը՝ Բարրին, շեշտում է իր հակակրանքը ցանկացած ժանրի «պուրիստների» նկատմամբ։ Երաժիշտը, ով իրեն անվանում է որոշակի ժանրի կատարող, խիստ սահմանափակում է իրեն և իր կարողությունները։ Դանիլյանը գերադասում է ընդգրկել ինչքան հնարավոր է շատ և հնարավորինս օգտագործել իր աշխատանքում։ Այսպիսով, վերջին շրջանում նա նվագել է ռեփերներ Jay-Z, Beyonce, Foxy Brown...հետ։ Վերջին տարիներին նա Բրյուս Սփրինգսթինի խմբի անդամ էր։
Երաժիշտը բավականին միանշանակ խոսեց նաև թիմում նվագելու և պարզ նվագակցության մասին. Նրա համար ուրիշին ուղեկցելը նման է ուրիշին ծառայելուն։ Բառի երաժշտական իմաստով, իհարկե։ Ստուդիայի երաժիշտը պետք է կարողանա հասկանալ, թե ինչ է ուզում առաջնորդը և համոզվի, որ նա հասնում է իր նպատակին: Այնուամենայնիվ, շատ կարևոր է մնալ հավատարիմ ինքդ քեզ: Եվ սա էլ իր հմայքն ունի՝ ինչ-որ բան անել՝ որոշակի սահմաններում լինելով։ Այդ առումով, իհարկե, խմբի անդամ լինելն ավելի զվարճալի է։
Այժմ Բարրի Դանիլյանը մեկ այլ խմբի անդամ է՝ 911 Horns, նվագում է ստեղծագործություններ լատինական-ջազ-ֆանկ ոճով։ Խմբի անդամները սիրում են լատինաամերիկյան երաժշտություն և փորձում են դրա մեջ մտցնել ֆանկի տարրեր և հակառակը։ Այս ամենակերությունը բացատրություն ունի. Մեծ երաժիշտները գնալով շատանում են, իսկ աշխատանքն ավելի ու ավելի քիչ է։ Շատ տխուր է, բայց դա այսօրվա իրականությունն է: Եվ դուք պետք է պտտվեք, նվագեք այն ամենը, ինչ կարող եք, որտեղ էլ որ ձեզ հրավիրեն: Իհարկե, լավ կլիներ անել մեկ բան, բայց մինչ այժմ Բարրին նման հնարավորություն չունի։ Եվ վերջապես, դա պարզապես հետաքրքիր է՝ փորձել ինքներդ ձեզ տարբեր ժանրերում և ոճերում: Պատկերավոր ասած՝ նա նախընտրում է ամեն օր նոր ուտեստներ փորձել։ Հիմնական բանը այն է, որ որակը լավ է:
Իր առաջին՝ «Common Ground» (2004) ալբոմում երաժիշտը դրել է իր բոլոր մտքերն ու ցանկությունները։ Դա մի տեսակ միքս էր բոլոր ժանրերի ու ոճերի, որոնք տպավորեցին նրան՝ ֆանկ, սոուլ, ռիթմ և բլյուզ, էթնիկ երաժշտության ռիթմեր: Երկրորդ ալբոմը՝ «Metaphorically Speaking» (2013), ստացվեց զուտ ջազային։
Ինչ վերաբերում է անձնական կյանքին, ապա Բարի Դանիլյանն ամուսնացած է. Նրա կինը՝ Սեսիլիան, օգնում է կատարողին իր բոլոր ձեռնարկումներում և ձգտումներում՝ ինչպես կյանքում, այնպես էլ ստեղծագործության մեջ։ Նրանք ունեն նաև երկու դուստր՝ Ամանին և Խադիջան, կյանքի իսկական ուրախություններ, ընդ որում՝ լավագույն ուսուցիչները իրենց հոր համար։ Այսնպես որ, երաժիշտը միշտ լսում է իր դուստրերի խոսքերը. ի վերջո, այս մտքերը գալիս են մաքուր, սիրող սրտերից:
Այսօր Բարրին նախընտրում է ավելի շատ տանը մնալ իր ընտանիքի հետ՝ միայն երբեմն մեկնելով հյուրախաղերի։ Իսկ տանը՝ Նյու Յորքում, նա համարվում է ամենապահանջված կատարողներից ու գործիքավորողներից մեկը։
Նկարը – https://barrydanielian.com/